Γνώμες

Για την εκπαίδευση στη Μη Βίαιη Επικοινωνία

Φώτης Πετράτος
«H Μη Βίαιη Επικοινωνία αποτελεί για μένα ένα τρόπο αντίληψης και στάση ζωής που  έχει επηρεάσει βαθύτατα τον τρόπο ζωής μου αλλά και την επικοινωνία μου με τους άλλους.

Ήρθα σε επαφή μαζί της πριν περίπου 6 χρόνια και σημεία σταθμοί στην εκμαθηση της διαδικασίας ήταν τρία:
Ένα εισαγωγικό εργαστήρι που παρακολούθησα το 2013 με εισηγητή το Γιώργο Τσιτσιρίγκο, ένα εργαστήρι που παρακολούθησα το 2014 με εισηγήτή τον Robert Krzisnik και ένα εργαστήρι που παρακολούθησα το 2015 με εισηγητή τον Robert Krzisnik, το οποίο ήταν επικεντρωμένο στο θέμα της διαμεσολάβησης.
Θα μπορούσα να αναφερθώ πιο αναλύτικά σε κάθε σημείο σταθμό:…
[show_more more=” Διαβάστε περισσότερα… ” less=”Λιγότερα…” color=”#517da3″ align=”right”] Το πρώτο εργαστήρι που παρακολούθησα με εισηγητή τον Γιώργο Τσιτσιρίγκο αποτέλεσε για μένα την επισφράγιση της ωφελιμότητας του NVC για μένα. Αντιλήφθηκα μέσα από το εργαστήρι αυτό (το οποίο έγινε με εξαιρετικά ευχάριστο και κατανοητό τρόπο) ότι το NVC αποτελεί για μένα ένα διαφορετικό (από αυτόν που είχα συνηθίσει στη καθημερινότητα μου) τρόπο επικοινωνίας πιο ισορροπημένο και συγχρόνως πιο ευχάριστο και αποτελεσματικό.
Το Δεύτερο εργαστήρι με τον Ρόμπερτ ήταν το πλαίσιο για μια στενή επαφή με αρχές του NVC.
Ιδιαίτερη εμπειρία ήταν το τρίτο εργαστήριο το οποίο είχε ως βασικό θέμα την διαμεσολάβηση στην επικοινωνία μεταξύ ομάδων και ατόμων. Ως συμμετοχός σε διάφορες
συλλογικότητες εφάρμοσα τις αρχές που έμαθα σε αυτό το εργαστήρι με πολύ καλά αποτελεσματα τις περισσότερες φορές.
Εν κατακλείδι θεωρώ τον τρόπο αντίληψης που πλαισιώνει το NVC ως εξαιρετικά ριζοσπαστικό και ωφέλιμο για το άτομο αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Ευχαριστώ
τον Γιώργο Τσιτσιρίγκο που έχει αφιερωθεί και μοιράζεται το ΝVC με τον πιο ευχάριστο και κατανοητό τρόπο. Μέσω αυτού έρχονται σε επαφή με το NVC άτομα και
ομάδες που έχουν ανάγκη από τον τρόπο αυτό αντίληψης και επικοινωνίας».

[/show_more]

Π.
«Είχα την τύχη να παρακολουθήσω το Εργαστήρι Μη Βίαιης Επικοινωνίας, το οποίο είχε διάρκεια ένα Σαββατοκύριακο. Φανταζόμουν ότι θα ήταν όμορφα κι ότι θα μάθαινα χρήσιμα πράγματα, αλλά αυτό που έζησα κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά, ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

Είναι ένα βιωματικό εργαστήρι κι αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Ας αρχίσω λέγοντας πως ξεκινήσαμε με ασκήσεις γνωριμίας, προφορικές, αλλά και  σωματικές. Ο πάγος έσπασε και νιώθαμε πιο άνετα. Όλο το διήμερο κύλησε γεμάτο νέες πληροφορίες κι ενδιαφέρουσες μεθόδους, τις οποίες δοκιμάζαμε στην πράξη. Μια νέα οπτική. Ο Γιώργος ήταν το ζωντανό παράδειγμα μη βίαιης επικοινωνίας, σεβασμού και σοβαρότητας και παράλληλα χαμόγελου, κεφιού κι ενέργειας! Κάθε τόσο μας καλούσε να τραγουδήσουμε με τη συνοδεία της κιθάρας του κι ο συνδυασμός όλων αυτών έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζεστή. Ένιωθα ασφαλής να μοιραστώ, να «τσαλακωθώ» και παρατηρούσα το ίδιο και για τους γύρω μου….»

Διαβάστε περισσότερα…

Σπύρος Τ.
Πατέρας / Μηχανικός / Καλλιτέχνης.
«Από την αρχή αισθάνθηκα ζεστασιά από την ανθρώπινη και ανοιχτόκαρδη υποδοχή  του Γιώργου, αλλά και από το μέρος στο οποίο έλαβε χώρα το εργαστήριο.  Επίσης ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του Γιώργου ήταν η διάθεση του να ενώσει τους συμμετέχοντες δημιουργώντας μια ομάδα που  λειτουργούσε προς όφελος όλων. Αυτό το έκανε μέσα από τη μουσική, την κίνηση, και την επιμέλεια που έδειχνε σε κάθε στιγμή του εργαστηρίου, στο σύνολο, αλλά και στον  κάθε έναν /μία, χωριστά…
[show_more more=” Διαβάστε περισσότερα… ” less=”Λιγότερα…” color=”#517da3″ align=”right”] Ο Γιώργος μέσα σε τέσσερις τρίωρες συναντήσεις κατάφερε να μας δώσει μια καλή αίσθηση του τι σημαίνει να επικοινωνούμε άμεσα και απλά με τους άλλους ανθρώπους, έχοντας ως οδηγό την ζωτική αναπνοή, τα συναισθήματα, και τις ανάγκες μας.
Μέσα από το εργαστήρι της Μη Βίαιης Επικοινωνίας, θα έλεγα πως άνοιξε περισσότερο η καρδιά μου για να χωρέσει τη σύντροφο και το παιδί μου αλλά και τον εαυτό μου. Όχι πως σταμάτησαν από την μία μέρα στην άλλη να επαναλαμβάνονται στιγμές έντασης, αυτό είναι κάτι που έχει πολύ βαθιές ρίζες και μηχανισμούς. Το σημαντικότερο όμως είναι πως συνειδητοποίησα πόσο μου έχει κοστίσει η βία σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, και πόσο πολύ επιθυμώ να δουλέψω προς έναν άλλο τρόπο έκφρασης από και προς εμένα.
Μετά το σεμινάριο κατάφερα να εκφράσω και να ακούσω ανάγκες, και το έκανα αυτό έχοντας απαλλαγεί -έστω για κάποιες στιγμές – από μηχανισμούς άμυνας και επίθεσης. Θα το περιέγραφα ως μία αίσθηση ευάλωτης, υπεύθυνης και ταυτόχρονα ελεύθερης επικοινωνίας. Αξίζει οποιαδήποτε προσπάθεια αυτές οι στιγμές στη ζωή μου να γίνονται όλο και περισσότερες».

[/show_more]

Το ρόδι
«Η εμπειρία του να επικοινωνήσεις και να συνδεθείς αληθινά και ουσιαστικά με τον άλλον είναι μια μεγάλη πρόκληση. Όταν αφεθεί κανείς στην διαδικασία της σύνδεσης, νιώθει δέος και φόβο. Είναι τόσο ισχυροί οι νοητικοί προγραμματισμοί που έχουμε υποστεί, που οι αντιστάσεις στη σύνδεση είναι άκρως βίαιες.  Όμως, όταν συμβεί μια φορά, όταν κανείς αντιληφθεί ΤΟ ΠΩΣ η αληθινή σύνδεση με τον άλλον μπορεί να πραγματοποιηθεί, η συνέχεια είναι μονόδρομος. Έχει πια αλλάξει όλη η αντίληψη της ύπαρξης. Η εμπειρία μου με το βιωματικό εργαστήρι Μη Βίαιης Επικοινωνίας είναι σταθμός για μένα. Ασύγκριτα βαθιά, ασύγκριτα πλούσια, ασύγκριτα δυνατή, ασύγκριτα αυθεντική, πέρα από κάθε βιβλίο, μύηση, τυπικό. Ίσως να χαρακτήριζα αυτή την εμπειρία ως μεταφυσική, όμως δεν είναι. Είναι φυσική, πέρα για πέρα φυσική, είναι αυτό που είμαστε πραγματικά. Δεν μπορεί να περιοριστεί μέσα στον λόγο, είτε προφορικό είτε γραπτό. Δεν θα αγγίξουμε ποτέ τον ουρανό, αν δεν συνδεθούμε πρώτα με τα πλάσματα της γης, τους ανθρώπους. Με αυθεντικότητα, ειλικρίνεια και θάρρος. Αλλά είναι δύσκολη εργασία. Αν είμαστε αρκετά γενναίοι για αυτό, το μέλλον θα δείξει».

Διαβάστε  περισσότερα…

Φιλίτσα Κόρμπα
«Μερικά λόγια και παραδείγματα από την ζωή μου για την επίδραση που είχε η Μη Βίαιη Επικοινωνία σ’ εμένα και την οικογένειά μου:

~ Συνειδητοποίησα την βία που ασκώ στον εαυτό μου και τους άλλους χωρίς να το καταλαβαίνω, χρησιμοποιώντας στην επικοινωνία μου και προσπαθώντας να προκαλέσω στον συνομιλητή μου ενοχές, ή ντροπή για να πετύχω να κάνει αυτό που θέλω. Μετά τη συνειδητοποίηση ότι αυτό είναι βία, χρειάστηκε ένα μεγάλο διάστημα να βρω τον τρόπο να κάνω αλλιώς τα πράγματα, μια που στο προηγούμενο και πολύ καλή ήμουν και πετύχαινε. Το λέω αυτό για να μοιραστώ με όσους το διαβάζουν και ενδεχομένως δεν έχουν μπει στη διαδικασία της μη βίαιης επικοινωνίας, ότι μερικές φορές σε μένα αλλά και σε αρκετούς  που γνωρίζω μας πήρε κάποιον χρόνο να περάσουμε από το ένα στο άλλο… [show_more more=” Διαβάστε περισσότερα… ” less=”Λιγότερα…” color=”#517da3″ align=”right”] ~ Έμαθα ό,τι οι χαρακτηρισμοί είναι δεσμευτικοί και αν και δεν τα έχω  καταφέρει να τους αποβάλω από τη σκέψη μου ή από τα λόγια μου, τους έχω περιορίσει.

~ Όταν θέλω να πω μπράβο στο παιδί μου και τι υπέροχο που είναι, αντ’ αυτού του λέω πώς αισθάνομαι.  (Πρόσφατα μου είπε πόσο πολύ τον είχαν τσακίσει τα μπράβο και οι προσδοκίες που απορρέουν από αυτά)

~Μετά από αρκετή εκπαίδευση σχετικά με την ακρόαση  που έκανα στο  NVC, προσπαθώ πλέον όταν οι μαθητές μου του ρέικι έρχονται να μου πουν τον καημό τους, να τους ακούω και  να είμαι εκεί γι αυτούς χωρίς να ψάχνω  μέσα στο κεφάλι μου τι να τους απαντήσω και τι λύση να τους δώσω.  

~ Κάνοντας την τρίτη φορά το βασικό εργαστήριο του NVC πρότεινα και στο παιδί μου που ήταν τότε 14 ετών να το παρακολουθήσει με την εξήγηση ότι θα είναι ο καθένας μόνος του σαν να μην είναι ο άλλος παρών. Ήρθε, και η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη όταν λίγες μέρες μετά τον άκουσα να μου λέει το πρώτο «όχι». Φαντάζομαι ότι, αν είστε γονείς, πιθανά ταλαιπωρημένοι από παιδιά, θα λέτε τώρα από μέσα σας «μα είναι υπέροχο ένα παιδί να σου λέει σχεδόν πάντα ναι…»  Για φανταστείτε όμως έναν ενήλικα που έχει πρόβλημα με το όχι, κι, αν δεν μάθει να λέει σε μένα πρώτα το όχι, πώς θα βγει να το πει και παραέξω? Σκέφτηκα ότι σε ένα περιβάλλον δεδομένης αγάπης και αποδοχής θα του είναι πιο εύκολο να εκπαιδευτεί. Τώρα, νέος ενήλικας πια,  απολαμβάνω τα «όχι» που τον ακούω ή μαθαίνω ότι λέει, και κατά τη γνώμη μου αυτό το έμαθε στο εργαστήριο με τον Γιώργο, όταν έβαλε το θέμα του και το δούλεψε. Έχοντας ασχοληθεί επαγγελματικά με παιδιά για περίπου 15 χρόνια και μητέρα η ίδια, προτείνω την μη βίαιη επικοινωνία ως ένα από τα καλύτερα εργαλεία  στην εκπαίδευση των παιδιών και το πλέον χρήσιμο για όλη τους τη ζωή.

~Ένα από τα αποτελέσματα του NVC που ζω είναι σαν να υπάρχει ένα φρένο που δεν μ αφήνει να πάρω την κατηφόρα σε σκέψεις και λόγια αρνητικά,  εστιαζόμενη στις ανάγκες τις δικές μου η των άλλων. Ένα παράδειγμα είναι τα τρία τελευταία καλοκαίρια που σπαζόμουν χοντρά με την ξαδέλφη μου όταν πήγαινα για ένα μικρό διάστημα σε ένα χωριό που τα σπίτια μας είναι ακριβώς απέναντι και ο δρόμος τελειώνει εκεί. Παρκάρω το αυτοκίνητο μου έξω από το σπίτι στην μεριά μου. Παρκάρει το αυτοκίνητο της πίσω από το δικό μου αλλά στο κέντρο του δρόμου, έτσι ώστε δεν μπορώ να βγω ούτε απ την μια πλευρά ούτε απ την άλλη.. ατελείωτοι οικογενειακοί καυγάδες… Μέχρι που ρώτησα ποια είναι η ανάγκη σου και το κάνεις αυτό και δεν πας είτε στη μια μεριά είτε στην άλλη; Και τότε μου είπε, δεν ξέρω καλό παρκάρισμα και, αν δεν το βάλω στο κέντρο, δεν μπορώ να βγω με την όπισθεν. Τόσο απλό.. πού πήγαν λοιπόν όλα αυτά που έλεγα τόσα χρόνια ότι με γράφει και ότι δεν με υπολογίζει και  ένα σωρό άλλα; …  

~ Μέσα από την βίαιη επικοινωνία, έχω αφαιρέσει από τη ζωή μου τις γενικές φράσεις που
είχαν εγγραφεί στον τρόπο σκέψης μου π.χ « έτσι γίνεται αυτό» και νιώθω απελευθερωμένη με τη σκέψη «και ποιος το λέει ότι έτσι πρέπει να γίνεται;» και ακόμη  μπορώ τώρα πιο εύκολα να αντιστρέφω τις γενικότητες των άλλων που έρχονται προς τα μένα.

~ Κατάφερα να μην πληγώνομαι όταν η μητέρα μου, μου λέει συχνά «είσαι χάλια μ΄ αυτό που φοράς» απλά θέτοντάς της την ερώτηση «εννοείς ότι δεν σ’ αρέσει;» κι εκείνη τώρα απαντά «ε, ναι, δεν  μ αρέσει». Οκ, αυτό είναι οκ για μένα, δεν της αρέσει ή δεν της αρέσω μ αυτό που φοράω… Κανένα πρόβλημα. Πόσο διαφορετικό τώρα ακούγεται από αυτά που άκουγα μέχρι τώρα «είναι/είσαι χάλια»

~ Έμαθα την ουσιαστική διαφορά των λέξεων «αλλά» και «ταυτόχρονα».
Παράδειγμα: «Καλή είναι η πρόταση σου να βγούμε, αλλά εγώ είμαι κουρασμένη» και «Καλή είναι η πρότασή σου να βγούμε, ταυτόχρονα εγώ είμαι κουρασμένη. Στην πρώτη περίπτωση χρησιμοποιώντας το «αλλά», διέγραφα το πρώτο μέρος της φράσης και έκλεινα εκεί το θέμα. Στην δεύτερη, υπολογίζω αυτό που θέλει ο άλλος και είμαι ανοιχτή να βρούμε έναν τρόπο…

~ Ως ένα κύτταρο ενός μεγαλύτερου οργανισμού που θεωρώ ότι είμαι, στις συναναστροφές μου με φίλους, κάνω δοκιμές με τα εργαλεία του NVC να μεταθέτω την συζήτηση σε ένα επίπεδο μεγαλύτερων πιθανοτήτων να λάβουν/ουμε αυτό που έχουν/με ανάγκη, εστιάζοντας τις συζητήσεις είτε αφορούν εμάς του ίδιους είτε εκείνους και άλλους,  σε ανάγκες και συναισθήματα παρά σε κρίσεις και διαγνώσεις. Μέσα από αυτές τις προσπάθειες έχω αποκομίσει την εντύπωση ότι και οι ίδιοι αρχίζουν να σκέφτονται και άλλες πιθανότητες, και η ίδια, επανεκπαιδεύομαι σε άλλον τρόπο σκέψης/ομιλίας/συμπεριφοράς.

Αυτά είναι μερικά από όσα μπορώ αυτή τη στιγμή να μοιραστώ από την εκπαίδευσή μου στο NVC και ένα από αυτά που μ αρέσουν και  άφησα για το τέλος, είναι οι άνθρωποι που γνωρίζω στα εργαστήρια, με τους οποίους  μετά μπορεί να κάνω πρακτική και όταν τελειώσει το εργαστήριο, μια που ο Γιώργος μας ενθαρρύνει να κάνουμε ομάδες και να δουλεύουμε και μόνοι μας.

Τέλος, κλείνοντας, ένα από τα δώρα που έχω λάβει είναι η γνωριμία μου με τον μοναδικό απ όσο γνωρίζω πιστοποιημένο (εντός ολίγου) και καταρτισμένο μέσα από συνεχείς εκπαιδεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκπαιδευτή της μη βίαιης επικοινωνίας στην Ελλάδα. Η υποστήριξή του σε όλη αυτή τη διαδικασία μεταμόρφωσης, εντός και εκτός εργαστηρίων, και η προθυμία του απλόχερα να προσφέρει την εμπειρία του, τα αυτιά του και την καρδιά του σε μένα (ενδεχομένως και σε αρκετούς άλλους) ήταν πολύτιμη.» [/show_more]

Μαρία Καρακωστάνογλου
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία με βοήθησε στην καλύτερη κατανόηση των συναισθημάτων μου και στο να εντοπίζω τις ανάγκες μου. Στο να είμαι πιο ξεκάθαρη πότε ζητώ και πότε απαιτώ κάτι από κάποιον. Στις σχέσεις μου κάθε μορφής όταν αυτό που αληθινά με ενδιαφέρει είναι να κατανοήσω τη θέση του άλλου και να ξεκαθαρίσω μέσα μου τη δική μου.

 

Φωτεινή Σιάνου
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία με έχει βοηθήσει στην επικοινωνία μου με τον εαυτό μου. Στον εσωτερικό μου διάλογο. Με έχει επίσης βοηθήσει στην δουλειά μου στις φυλακές Κορυδαλλού, δηλαδή στην ενδυνάμωση των φυλακισμένων.

 

Παναγιώτης Μαμουζάκης
Κάποια από τα πράγματα που κέρδισα μέσα από τη Μη Βίαιη Επικοινωνία είναι να αφουγκράζομαι τις αναγκες των μελών απο ομάδες που λειτουργω, καθώς και να μοιράζομαι περισσότερο την αναγκη μου πισω απο κάθε αίτημα που κάνω προς τους άλλους.
Πανω απ όλα,όμως, με εχει βοηθησει να δίνω constructive feedback, δηλαδή συγκεκριμένο feedback που περιλαμβάνει το τι δημιουργεί σε εμενα ενα ερεθισμα που προέρχεται απο καποιον άλλο και πως για εμένα θα λειτουργουσε καλύτερα. 

Ο Γίωργος ως εκπαιδευτής είναι ηρεμος, μεθοδικός, με μεγάλη παλέτα ασκησεων και εργαλέιων που με βοήθησαν να βιώσω την θεωρία. Αν εχεις κουραστεί απο power point παρουσιασεις και η μάθηση μεσα απο πράξη ειναι ο αγαπημένος σου τρόπος να μαθαίνεις, ενα training με τον Γιώργο είναι πάντα κατι που θα θυμάσαι για καιρο.  

 

Άντζελα
Με τη Μη Βίαιη Επικοινωνία έμαθα να καταλαβαίνω καλύτερα τα βαθιά μου συναισθήματα και τις ανάγκες μου μέσα σε καταστάσεις που μου δημιουργούν δυσφορία. Επίσης με έχει βοηθήσει να χρησιμοποιώ συγκεκριμένα παραδείγματα με τους συνομιλητές μου αν έχω κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί τους που με πείραξε, καθώς και τη διαφορά ανάμεσα σε συναισθήματα και επικρίσεις. Όλα αυτά σιγά σιγά με βοηθούν να συνεννοούμαι καλύτερα και πιο αποτελεσματικά με φίλους, οικογένεια, και συνάδελφους όταν υπάρχουν συγκρούσεις.

Ο Γιώργος είναι πολύ χαλαρός και ήρεμος και ταυτόχρονα μας ενθαρρύνει να πάμε βαθιά με το υλικό ακόμη και σε στιγμές που μπορεί να νιώθουμε ευάλωτα, όταν δύσκολα συναισθήματα ή ανάγκες έρχονται στην επιφάνεια. Ένιωθα πάντα ασφαλής στο εργαστήρι και ενθουσιασμένη με το υλικό που μαθαίναμε.  Ο Γιώργος έχει βαθιά γνώση και άνεση με το περιεχόμενο και η μετάφραση του κεντρικού βιβλίου της Μη Βίαιης Επικοινωνίας είναι εξαιρετική.

 

Γιολάντα

Μέσα από τη Μη Βίαιη Επικοινωνία έμαθα να έρχομαι σε σύνδεση με τον εαυτό μου και τις ανάγκες του όταν νιώθω ένα συναίσθημα, να μπαίνω στη διαδικασία να ανιχνεύω το συναίσθημά μου και να το βλέπω ως φιλαρακι (τουλάχιστον αυτό προσπαθώ…κανείς δεν είναι τέλειος!), που θα με χτυπήσει φιλικά στην πλάτη και θα μου πει: ”Ε φίλε τι τρεχει? Ζήσε τη στιγμή, δες την ανάγκη που σου φωνάζει: Είμαι κι εγώ εδώ,δε φταίνε οι άλλοι γι αυτά που νιώθεις…κοίταξέ με στα μάτια με ειλικρίνεια και θα σου πω τη δική σου αλήθεια”.
Αυτή η σύνδεση με βοήθησε να γυρίσω πίσω στο χρόνο και να εξηγήσω στον εαυτό μου για επιλογές που έκανα ή δεν έκανα και να δω καθαρά το γιατί…ποια ήταν η ανάγκη μου που με οδήγησε σε μια τέτοια επιλογή. Αυτό με συμφιλίωσε περισσότερο με τον εαυτό μου, με ικανοποίησε και με ανακούφισε…
Σχετικά με τους άλλους, με έβαλε σε μια νέα οπτική να μπαίνω στη διαδικασία να τους βλέπω σαν συνανθρώπους που κι αυτοί προσπαθούν να εκπληρώσουν μια πανανθρώπινη ανάγκη τους για αγάπη, αποδοχή και πολλές άλλες… απλά δεν έμαθαν μια μη βίαιη γλώσσα αλλά εκπαιδεύτηκαν μόνο σε μια γλώσσα επιβολής, ελέγχου και συναισθηματικής βίας.
Στην πράξη, λοιπόν, μέχρι στιγμής με ενέπνευσε για να μιλάω με ειλικρίνεια για τις ανάγκες μου και τα συναισθήματά μου με κοντινούς μου ανθρώπους όταν νιώθω άνετα να το κάνω χωρίς πίεση και να παρατηρώ ότι παρόλο το ξάφνιασμα που αρχικά έχουν βοηθά κι αυτούς να ανοιχτούν πρώτα στον εαυτό τους και μετά΄στους άλλους. Αυτό μπορεί να κανει την επικοινωνία πιο φυσική και πιο ειλικρινή.
Στην εκπαίδευση με το Γιώργο αισθάνθηκα άνεση, ασφάλεια, ζεστασιά, ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου. Πολύ όμορφο για μένα κάθε φορά το τραγουδάκι που ξεκινούσε και έκλεινε τη συνάντηση, έσπαγε τη σοβαροφάνεια και το κλείσιμο στον εαυτό και δημιουργούσε μια ζεστή ατμόσφαιρα να νιώσω” σα στο σπίτι μου” και να ανοιχτώ περισσότερο. ”Όταν οι λέξεις σταματούν να είναι τοίχοι αλλά γίνονται γέφυρες που ενώνουν τις ανθρώπινες καρδιές”, καταλαβαίνω ότι αυτή είναι η γλώσσα της καρδιάς…
Ευχαριστώ.

 

Μαρίνα Ζαχαράτου, εκπαιδευτικός
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία με έχει βοηθήσει όχι μόνο στις προσωπικές μου σχέσεις, αλλά και στον επαγγελματικό τομέα (στις σχέσεις με τους συναδέλφους, τη διευθύντρια, γονείς κλπ.). Επίσης, άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και τους ανθρώπους – δεν είμαι τόσο αυστηρή, υπάρχει περισσότερη κατανόηση και ενσυναίσθηση και φυσικά και προς τον ίδιο μου τον εαυτό.

 .
Για τη διαμεσολάβηση

Φώτης Πετράτος
«Είχα μια προσωπική εμπειρία διαμεσολάβησης ως συμμετοχος σε συλλογικότητα (Οικοκοινότητα Σπιθάρι). Αποφασίσαμε με άλλο ένα μέλος από τη συλλογικότητα να συμμετάσχουμε σε μια συνάντηση με διαμεσολάβηση του Γιώργου Τσιτσιρίγκου σχετικά με κάποιες διαφωνίες και συγκρούσεις που είχαν ανακύψει μεταξύ μας. Μέσα από τη διαδικασία έγινε φανερό το πως ένιωθε ο καθένας σχετικά με την οπτική του άλλου. Προσωπικά βοηθήθηκα να πάρω την απόφαση της αποχώρησης από το Σπιθάρι αλλά με αμβλυμένα τα δυσάρεστα συναισθήματα που συνόδευαν την απόφασή μου αυτή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία εξοικοιώθηκα περισσότερο με τη σημασία της από καρδιάς απόφασης γενικά στη ζωή όποια και αν είναι η απόφαση αυτή.»

Μαργαρίτα
«Όταν συνάντησα τον Γιώργο ήμουν ήδη πολύ ταλαιπωρημένη από στεναχώρια, που προστεθόταν σε στεναχώρια, σαν φύλλα κρεμμυδιού η μία πάνω στην άλλη. Για να διατηρήσω μία κατάσταση πολύ εύθραυστης ηρεμίας μέσα στο σπίτι, δεν μιλούσα καθόλου για πράγματα που με ενοχλούσαν κι έδειχνα ανοχή, σε σημείο που προσβαλλόμουν σαν προσωπικότητα και σαν άνθρωπος. Δεν μπορούσα να εκτονωθώ με κανέναν τρόπο. Ξεροκατάπια εκατοντάδες φορές λέξεις, που θα έπρεπε να εκστομίσω και δεν εκστόμισα για να κερδίσω μία ησυχία από καυγάδες κι ένα πλαίσιο ήρεμο για το παιδί…
[show_more more=” Διαβάστε περισσότερα… ” less=”Λιγότερα…” color=”#517da3″ align=”right”] Αυτό που συνέβη με τον Γιώργο στην πρώτη μας συνάντηση, είναι ότι έδωσε χώρο, με απενοχοποίησε απέναντι στα πνιγμένα μου συναισθήματα, στην μεγάλη καλυμμένη θλίψη μου, στην ανάγκη μου να κλάψω, σε έναν εαυτό που αγωνιζόταν να είναι εντάξει απέναντι σε όλους και όλα. Και μίλησα, μίλησα πολύ κι έκλαψα κι άρχισα σιγά σιγά να ξεντύνω το κρεμμύδι.
Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι μεταξύ των γενεών ότι κληροδοτούνται ακούσια κάποιες μη υγιείς διαδικασίες, οι οποίες μεταφέρονται μέσα στη νέα οικογένεια που δημιουργούν οι δύο σύντροφοι, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες.
Με βοήθησε να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να μιλάω για τις ανάγκες μου.
Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στον τρόπο που δουλέψαμε, είναι ότι ο Γιώργος δεν παρεμβαίνει με κανέναν τρόπο στις αποφάσεις ή τη ζωή σου, αλλά δημιουργεί έναν ανοιχτό χώρο, ελεύθερο και ζεστό για να μπορέσει κανείς μόνος του να δει τι χρειάζεται και να προχωρήσει.
Συζητώντας με τον σύντροφό μου τα θέματά μας ενώπιόν του, καταφέραμε να μιλήσουμε μεταξύ μας χωρίς φόβο, να εμβαθύνουμε κι εν τέλει να συναισθανθούμε ο ένας τον άλλο.
Πολύ πρόσφατα, κάποιος μου έκανε την ερώτηση «τι δεν θα ήθελες ποτέ να ξεχάσεις». Η απάντηση είναι ότι δεν θα ήθελα να ξεχάσω ότι είμαι άνθρωπος. Μέσα μου αυτή η απάντηση έχει μεγάλες διαστάσεις. Είναι ο ιδανικός τρόπος να υπάρχεις και να στέκεσαι απέναντι στους συνανθρώπους σου, στη φύση, στη μητρότητα, στη ζωή, προφυλάσσοντας το αξιακό σου σύστημα από την πλαδαρότητα των ημερών.
Για να μπορώ να υπάρξω έτσι όπως θέλω να υπάρχω, είναι πιο ευχάριστο να προστατεύω τον εαυτό μου και να εκφράζομαι, να μην υποβιβάζω τις επιθυμίες μου, ώστε να μπορεί να υπάρξει ένα υγειές «εγώ», μέσα σ’ ένα μεγάλο «εμείς».
Η μη βίαιη επικοινωνία, έτσι όπως τη βίωσα, λειτουργεί πολυδιάστατα, και η αληθινή, ουσιαστική ενασχόληση του Γιώργου με αυτήν, μπορεί να βοηθήσει να λυθούν δυσλειτουργίες στον τρόπο που επικοινωνούμε, έτσι ώστε το εγώ και το εμείς να συνυπάρχουν με έναν όμορφο ανθρώπινο τρόπο».

[/show_more]